Co najbardziej wpłynęło na obecny stan moich włosów?

Cześć dziewczyny!

   Fakt, że długie i zadbane włosy są niesamowitym atutem zrozumiałam niestety dość późno :) Jeszcze kilka lat temu traktowałam je zupełnie po macoszemu używając pierwszego lepszego szamponu z SLES oraz drogeryjnej odżywki, której wybór był raczej losowy. Do tego nieustanie używałam chemicznych farb, farbując ciemne włosy na ciemny kolor, skuszona krótkotrwałym połyskiem. Było to oczywiście błędne koło, bo już po kilku myciach włosy stawały się ponownie matowe. Nie muszę chyba wspominać o codziennym prostowaniu? Nie były to jednak moje jedyne włosowe grzechy a jeśli macie ochotę dowiedzieć się, co odpowiada za obecny stan moich włosów w największej mierze, czytajcie dalej :)

   Dwa z powyższych zdjęć pokazywałam Wam już kiedyś i chętnie pokazałabym Wam więcej, jednak jeszcze wtedy nie wpadłam na genialny pomysł dokumentowania stanu włosów, z resztą nie było czego. :) Wiem, że zdjęcia nie odzwierciedlają ich prawdziwego stanu, jakim wtedy mogłam się "pochwalić", jednak musicie uwierzyć mi na słowo, że moje włosy były wtedy w fatalnej kondycji. Były matowe, suche, zniszczone, końcówki niesamowicie się rozdwajały i były po prostu spalone od prostowania. Bez jakiejkolwiek stylizacji rozpuszczone okropnie nietwarzowo się wywijały, więc od prostownicy byłam praktycznie uzależniona. Nie wspomnę już nawet o dziwnej i wystrzępionej fryzurze, ale obarczam za to trochę modę a trochę artyzm fryzjerów :) Pewnego popołudnia do salonu weszłam z włosami do łopatek a wyszłam z takimi do brody, choć nie taki był wcale mój zamiar. Nieodpowiednio dobrana do włosów falowanych fryzura jeszcze bardziej popchnęła mnie w ramiona prostownicy, jednak ten moment był także w pewnym sensie przełomowy. Jak w większości przypadków, zaczęło się od chęci zapuszczenia poprzedniej długości. Jak wiecie, udało mi się to nawet bardzo :) Ale przejdźmy do konkretów, co najbardziej wpłynęło na stan moich włosów?

1. Odstawienie prostownicy i farb chemicznych

   Niestety, podstawa. Nie mówię tutaj o odstawieniu prostownicy całkowicie bo wciąż czasem zdarza mi się po nią sięgnąć, jednak jest to naprawdę rzadko. Jako wielkiej maniaczce codziennego prostowania po sto razy każdego pasma nie przyszło mi to wcale łatwo. Zauważyłam jednak, że im mniej prostuję włosy tym mniej się wywijają i automatycznie mniej tego potrzebują. Była to pierwsza pozytywna oznaka choć moja pielęgnacja wciąż wcale nie była żadną pielęgnacją. Bardzo dużo wniosło odstawienie chemicznych fabr i przerzucenie się na hennę, dzięki czemu włosy w końcu odzyskały blask i przestały być matowe. 

2. Polubienie się z włosami i delikatne traktowanie

   Przez większą część mojego życia nie lubiłam moich włosów. Nie lubiłam mojego skrętu, który wydawał mi się dziwaczny, nie lubiłam swojego naturalnego koloru, gęstości i tego, że moje włosy nie wyglądały jak te, którymi mogły pochwalić się "niskoporowate koleżanki". Oczywiście nie miałam wtedy pojęcia o tym, że w ogóle istnieje coś takiego jak porowatość więc uważałam to za sporą niesprawiedliwość. Nie lubiłam tego, że wolno rosną, nie łącząc tego w ogóle z popalonymi końcówkami. Wynikiem było to, że także w ten sposób je traktowałam, nie szczędząc im praktycznie niczego. Rozjaśniacz? Ok, nie ma sprawy. Codzienne kręcenie, prostowanie, karbowanie? Bez problemu. Brak podcinania końcówek przez trzy (!) lata? Jasne, przecież zapuszczam. Do tego dochodziło szarpanie szczotką włosów nad umywalką, na której zostawało wiele połamanych końcówek, notoryczne suszenie gorącym nawiewem, brak pielęgnacji i zabezpieczania oraz wiele innych spraw. W tym samym czasie jednocześnie wymagałam od nich, aby dobrze wyglądały i wciąż denerwowałam się, że niczym mi się nie odpłacają :) Dopiero po jakimś czasie i stopniowo zaczęłam rozumieć, że włosy są jednak dość delikatne i tak też należy się z nimi obchodzić. I nie wystarczy wcale odstawić tylko prostownicę. Zaczęłam pamiętać o tym każdego dnia wiążąc je na noc, wyrzucając gumki z metalowymi elementami, podpinając w ciągu dnia, chroniąc przed chlorem i słońcem, rozplątując cierpliwie każde splątanie. 

3. Olejowanie

   Sprawę olejowania podkreślam już chyba na każdym kroku a wciąż wiele z Was nawet tego nie próbowała :) Ten element pielęgnacji zdecydowanie był moim krokiem milowym a zaczęło się od niewinnego dodawania oliwy do odżywki. Wiem, że dużo osób zraża się takimi rzeczami jak niedomycie włosów, nieodpowiedni olej, brak szybkich efektów czy konieczność poświęcenia pewnego czasu, jednak naprawdę warto się przełamać i poszukać odpowiedniego dla siebie sposobu. Więcej o olejowaniu pisałam Wam tutaj.

4. Bogatsza pielęgnacja

   W pewnym momencie okazało się, że jednak zwykły szampon i odżywka to nie do końca to. Pojawiła się więc pierwsza w moim życiu maska, czyli apteczny Wax, a było to 6 lat temu :) Mówiło się o niej wtedy wiele, nazywana była maską dla osób po chemioterapii. Zdziałała cuda, choć teraz patrząc z perspektywy czasu na jej skład wydaje mi się, że czegokolwiek nie nałożyłabym na głowę w tamtym momencie, efekt byłby ten sam. Włosy po prostu potrzebowały czegoś więcej. Nie mniej jednak wciąż kusi mnie spróbowanie jej teraz ponownie. Później przyszedł czas na silikonowe serum, a wzięło się ono z rozmowy z kuzynką. Przekazała mi ona informację o rzekomym "czystym jedwabiu", który stosuje. Oczywiście i ja i Wy zdajemy sobie teraz sprawę z tego, że wszystkie sklepowe tzw. jedwabie to raczej czyste silikony, jednak ten tekst przekonał mnie na tyle, że do koszyka trafił Biosilk. Było to jeszcze zanim do składu został dodany alkohol, więc działał on tak jak powinien. Zabezpieczał włosy, pomagając powoli powrócić końcówkom do akceptowalnego stanu. Inne kosmetyki dochodziły stopniowo i za każdym razem był to efekt wow. Moje wysokoporowate włosy potrzebowały głębokiej pielęgnacji, więc chłonęły wszystko litrami, akceptując praktycznie wszystko i tak zostało do dzisiaj. 

5. Zmiana diety i picie o wiele większych ilości wody

   Nigdy nie odżywiałam się specjalnie niezdrowo, ale mając kilkanaście lat notorycznie zdarzało mi się zapominać o jedzeniu. Czasem nie jadłam nic do 16 a później w biegu łapałam do ręki pierwszą lepszą kanapkę, nie mając czasu na porządny obiad. Piłam także bardzo mało wody, częściej różne kolorowe napoje, choć wciąż były to małe ilości. Obie te rzeczy wpływały bardzo negatywnie zarówno na stan moich włosów jak i cery. Dziś gdy wychodzę z domu na dłużej zawsze mam przy sobie butelkę wody. Od dziecka byłam jednak osobą uwielbiającą owoce i warzywa, więc gdy po którymś lecie zauważyłam, że właśnie w okresie wakacyjnym moje włosy wyglądają o wiele lepiej zrozumiałam, że poza latem dostarczam mojemu organizmowi za mało "paliwa" :)

6. Chęć zdobywania włosowej wiedzy

   Chciałabym mieć taką samą chęć zdobywania wiedzy z innych dziedzin, bo jest to niesamowity motywator. Pochłanianie książek i artykułów o takiej tematyce mogłoby być moim zajęciem 24/h! O tym, jak ważna jest choć podstawowa umiejętność czytania składów świadczy chociażby historia o jedwabiu z punktu 4, natomiast poznanie swoich włosów i ich potrzeb jest wręcz sprawą kluczową. Eliminuje ono większość potencjalnych błędów i nietrafionych kosmetyków. Wszystko to opiera się jednak na jednej rzeczy, chęci. 

Na dzień dzisiejszy moje włosy, choć wciąż nieidealne, prezentują się następująco: 

A co najbardziej wpłynęło na stan Waszych włosów? :)