Long bob, czyli moje nowe włosy - dlaczego ścięłam i czy żałuję?

W poniedziałek po kilkunastu latach noszenia długich włosów ścięłam je do ramion. Ot tak, po zaledwie kilku dniach od zakiełkowania tego pomysłu w mojej głowie. Efektami pochwaliłam się Wam na insta story i od razu dostałam od Was dosłownie dziesiątku przemiłych wiadomości i drugie tyle pytań odnośnie tego jak czuję się z taką zmianą. Dzisiaj chcę Wam więc opowiedzieć trochę na ten temat i odpowiedzieć na Wasze pytania, zapraszam!

Dlaczego ścięłam włosy?

Fryzura typu "long bob" chodziła za mną właściwie już od kilku lat, jednak zwyczajnie brakowało mi odwagi, aby ściąć moje długie włosy, które nosiłam od lat kilkunastu. Wcześniej jak wiecie przeszłam przez wszystkie możliwe fazy "włosomaniactwa", podczas których każdy centymetr był na wagę złota, a chęć osiągnięcia coraz to dłuższych, zdrowszych, gładszych itd. włosów miała dla mnie większe znaczenie, niż włosy same w sobie, a w szczególności ich spójność z moją twarzą czy figurą. Po tym czasie doszłam do momentu, że osiągnęłam już właściwie wszystko, co chciałam - zarówno długość jak i stan włosów (doprowadziłam je do niskiej porowatości z początkowej wysokiej), zapuściłam od zera naturalny kolor, przeszłam przez hennę do refleksów, przetestowałam na swojej głowie wszystkie znane mi metody kręcenia zarówno na zimno i na gorąco oraz dziesiątki fryzur, suplementów, wcierek i... dopadła mnie nuda. Od dłuższego czasu włosy nosiłam głównie w kucyku lub warkoczu i coraz bliżej było mi do noszenia długich włosów tylko dla samego ich noszenia. Bo tak. Bo długie. Bo szkoda. Po prostu całkowicie mi się znudziły, a nawet zaczęły przestawać do mnie pasować. Były po prostu długie i oczywiście ładne, ale doszłam z nimi do momentu, że były osobnym elementem, zamiast częścią całości. Biorąc pod uwagę wszelkie za i przeciw, podjęłam dość spontaniczną decyzję (jeśli zapomnimy o tym, że long bob chodził za mną przez lata :)) o ich ścięciu.

Dlaczego long bob, czyli co przekonało mnie do tej fryzury

Nie jestem fanką krótkich fryzur u kobiet i choć wiele z nich wygląda w nich świetnie, to jestem pewna, że ja nie czułabym się dobrze w "zbyt" krótkich włosach. Long bob był więc dla mnie fryzurą zarówno dość krótką, która pozwoliła na pewnego rodzaju metamorfozę, ale również na tyle długą, żeby wciąż czuć się w niej dobrze i kobieco. Co ciekawe, obecnie czuję się w takiej fryzurze o wiele bardziej kobieco, niż we włosach do pasa, co mnie samą mocno zaskoczyło. Long boby podobały mi się od zawsze i uważam, że są niesamowicie urocze. To ten typ fryzury, która uzupełnia całość ale i sama w sobie jest już na starcie pewnego rodzaju stylizacją, w przeciwieństwie do długich włosów, które potrafią przyćmić całą resztę, a pozostawione same sobie nie mają specjalnie ciekawej formy. Dodatkowo liczyłam na większą objętość, która wygląda znacznie lepiej w połączeniu z moją twarzą, niż proste i gładkie włosy przy samej twarzy. Z tego również względu mając długie włosy nosiłam je często przerzucone na jedną stronę, choć w ich wypadku znacznie trudniej o objętość. Taka długość pozwoliła mi również na pozbycie się wszelkich rozjaśnianych czy farbowanych partii - w tym momencie kolor jest w 100% mój. Long bob ujął mnie jednak przede wszystkim swoją zadziornością i kobiecością w jednym.

Odnośnie samego typu fryzury - moje włosy ścięte zostały na prosto na całej długości (zero cieniowania czy stopniowania), nożyczkami na mokro. Rozważałam cięcie maszynką, jednak doszłam finalnie do wniosku, że nie sprawdziłoby się ono przy moim typie włosów, które nie są idealnie proste.

Czy żałuję obcięcia włosów?

Ani przez sekundę od ścięcia nie żałowałam tej decyzji. Co więcej, już po pierwszym ruchu nożyczek, gdy zobaczyłam pierwszą partię włosów takiej właśnie długości wiedziałam, że był to bardzo dobry krok. Poza tym, dostałam od Was dziesiątki wiadomości mówiących, że i Wam podobam się w takich włosach, a za to ani jednej o wydźwięku negatywnym. Oczywiście jestem świadoma tego, że możne znaleźć się ktoś, komu bardziej podobałam się w długich włosach, jednak ja czuję się w nich prześwietnie! Jedyne, na co mogę narzekać to troszkę krótki kucyk, jednak zamierzam pokombinować z kucykami z wyciągniętymi pasmami czy w wersji bardziej "messy" :). Jeśli czegoś żałuję to tylko tego, że tak późno podjęłam decyzję o ścięciu włosów. Pewnie prędzej czy później wrócę do dłuższych, gdy za nimi zatęsknię, jednak wiem, że łatwiej mi będzie podjąć ewentualną decyzję o ponownym ścięciu. Tym razem najgorszy był brak gwarancji, że będzie wyglądać to dobrze. Trzymałam się jednak myśli, że w razie czego znając milion sposobów na porost włosów, powrócę do długich do jesieni :D. W krótszych włosach czuję się zdecydowanie bardziej kobieco, świeżo i charakternie. Nadal jestem fanką przepięknych, długich włosów, jednak to TYLKO włosy i przypisywanie im zbyt dużego znaczenia (co miało miejsce w moim przypadku) to jeden z najlepszych argumentów za ich ścięciem. 

Przede mną jeszcze trochę kombinowania z fryzurami oraz metodami skrętu, jednak pewnie przygotuję dla Was tekst odnośnie plusów i minusów takiej fryzury. Obecnie moje końce są w IDEALNYM stanie, co motywuje mnie do jeszcze intensywniejszego dbania o włosy, choć spodziewałam się odwrotnego efektu. Ścięcie to również swojego rodzaju świeży start - szkoda zaprzepaścić tak idealne końcówki :)

***

Jak Wam się podoba long bob w moim wydaniu? Jesteście fankami tego typu fryzury, czy może wolicie dłuższe, albo nawet krótsze włosy?