Od ortodoksyjnej włosomaniaczki do minimalistki, czyli jak zmieniło się moje podejście

Jeśli ktoś czyta mojego bloga od dobrych kilku lat wie, że na włosach od tamtej pory miałam praktycznie wszystko. Każdy rodzaj domowej maseczki na jaki możecie wpaść, większość polecanych hitów i sposobów podbijających internet, prawie wszystkie półprodukty... Wpadając w wir włosomaniactwa chciałam testować jak najwięcej i sądziłam, że im więcej czasu poświęcę włosom oraz im więcej na nie nałożę, tym ładniej będą wyglądać. Poświęcałam się nawet wykonując płukanki z keratyny, śmierdzącej zgniłym jajem czy wcierki z kozieradki o zapachu czegoś pomiędzy tanim kurczakiem z rożna, a rosołem z proszku. Dziś doszłam do momentu, w którym moja pielęgnacja wygląda zupeeełnie inaczej!

Odrodoksyjna włosomaniaczka, czyli jak to się zaczęło

Jak każda włosomaniaczka, swoją "świadomą" pielęgnację zaczęłam od odstawienia silikonów, co skończyło się bardzo źle. Później przeszłam przez etap "im więcej tym lepiej", nakładając na włosy właściwie wszystko! Testowałam na nich najróżniejsze specyfiki i mieszanki, przez co wciąż nie mogłam dojść do upragnionego efektu, bo był to po prostu zbyt duży misz masz. Po pewnym czasie odkryłam, że moim włosom służą jednak zarówno silikony jak i porządne porcje olejów, które powinny stanowić bazę pielęgnacji, a proteiny i składniki nawilżające być jedynie dodatkiem. To pozwoliło mi uzyskać naprawdę świetny efekt i... zachłysnąć się nim. Perfekcyjny wygląd moich włosów był dla mnie priorytetem i poświęcałam naprawdę sporo czasu, aby go uzyskać. Muszę przyznać, że szło mi to bardzo dobrze, bo moje włosy wyglądały każdego dnia świetnie, jednak w tym wszystkim zabrakło jednego - luzu.

Zmęczona, ledwo stojąca na nogach zamiast iść spać, maszerowałam do łazienki naolejować włosy, a następnie odczekać godzinę do mycia, podczas którego wykonywałam całkiem sporo kroków. Długo, zdecydowanie za długo nie zrobiłam upragnionych refleksów, bo przecież na pewno zniszczą mi włosy (nawet jeśli, to co z tego?), używałam jedynie szczotek z włosia dzika i poprzez wszelkie eksperymenty nabyłam tak dużej wiedzy, że obecnie wiem jak doprowadzić moje włosy do idealnego stanu nawet np. po rozjaśnianiu, co zresztą szybko zrobiłam po zeszłorocznych eksperymentach z kolorami. Mimo tego, zamiast cieszyć się świetnym stanem włosów i wrzucić na luz, chodząc czasami spać w mokrych czy związując je byle jak albo używając samej odżywki albo i samego szamponu, zamiast całego zestawu, sama narzuciłam sobie konieczność wzorowej pielęgnacji. Błąd!

Dlaczego zmieniłam podejście?

Punktem kulminacyjnym, w którym zrozumiałam, że coś tu jednak jest troszkę nie tak, był moment, w którym rozjaśniłam włosy, a właściwie chwilę przed. Kto mnie zna wie, że o ich rozjaśnieniu mówiłam już znacznie, znacznie wcześniej, jednak ciągle miałam w głowie myśl, że przecież zniszczę włosy i zaprzepaszczę lata pielęgnacji, zmieni się ich porowatość wysuszą się końce... Nie zrozumcie mnie źle, nadal dbam bardzo mocno o swoje włosy, jednak moment, w którym mam ochotę na zmianę koloru na jaśniejszy i nie robię tego, bo nie pozwala mi na to własnoręcznie narzucony kodeks włosomaniaczki, otworzył mi mocno oczy. Po miesiącach (!) rozważań postanowiłam: trudno, to tylko włosy, odrosną! Z resztą, byłam świadoma, że nawet jeśli je zniszczę, to z obecną wiedzą bardzo szybko powrócę do ich pierwotnego stanu. I zgadnijcie co? Nic właściwie się im nie stało. Nie spadł grad z nieba za grzechy na włosomaniactwie, nie spaliły mi się końce, nie wypadły mi włosy z połowy głowy. Refleksy powtórzyłam nawet kilkukrotnie i miałam całkiem jasne włosy! TUTAJ post z pierwszego rozjaśniania, a TUTAJ z drugiego. Z refleksów zrezygnowałam później w sumie naturalnie, ale jak teraz na nie patrzę, to mam ochotę je powtórzyć :)

To już dość mocno zmieniło moje podejście z ortodoksyjnej włosomaniaczki na bardziej "YOLO" włosomaniaczkę, a następnym krokiem było już tylko ścięcie moich włosów na boba. Tak, tych włosów o które dbałam przez kilka lat jak o własne dzieci (których nie mam :)) i tych samych, na które chuchałam i dmuchałam. I te dwa kroki właśnie zmieniły znacznie moje podejście.

Jak wygląda to teraz?

Moja pielęgnacja stała się zdecydowanie bardziej minimalistyczna. Oczywiście moja łazienka nadal wygląda jak magazyn, a zapasy są zdecydowanie zbyt duże, jednak raczej nie nakładam pięciu kosmetyków na raz, a ograniczam się do mniejszej ich ilości. Jeśli wiem, że będę olejować moje włosy, to nie nakładam na nie później maski z dodatkowym olejkiem, odżywki, serum i mgiełki, a raczej jedną, ale porządną maskę (polecam moje ostatnie ODKRYCIE) i serum na końce. I wiecie co? Naprawdę im to służy. Nawet nieco rzadsze olejowanie, bo wcale nie przed każdym myciem, jak miałam to w zwyczaju, wydaje się być dla nich lepszą opcją. Jedno jest tutaj jednak bardzo ważne - stosowane przeze mnie produkty są bardzo przemyślane i dobrze dobrane pod kątem potrzeb moich włosów. Nie jest to więc zmiana z całego zestawu na byle jaki jeden kosmetyk, a raczej bardziej świadoma pielęgnacja, która daje więcej i lepiej przy mniejszej ilości produktów oraz poświęconego czasu. Poza tym, moje podejście do włosów jest bardziej luźne. Jeśli nie chce mi się ich olejować, po prostu tego nie robię. Jeśli mam ochotę pływać przez cały dzień w morskiej wodzie, a potem wystawić je na słońce, to po prostu nakładam odrobinę olejku lub mgiełkę z dobrym filtrem i cieszę się życiem, zamiast chować je obsesyjnie pod kapelusz czy chronić przed zamoczeniem za wszelką cenę. W ten sam sposób staram się postępować na każdym kroku, jednocześnie stawiając na bardzo dobre jakościowo (wcale niekoniecznie drogie!) produkty, które wiem, że przyniosą moim włosom same korzyści. Jednocześnie pamiętam, że to... tylko włosy! Wyświechtana prawda, ale nadal prawda. :)

***

A Wy? Jakie macie podejście? Bardziej minimalistyczne czy może ortodoksyjne?